lesbicious

julie's takes

ομίχλη

στα fog films ήθελα δω τη στρέλλα, δεν τα κατάφερα, οπότε, περισσότερο από περιέργεια, είπαμε να πάμε στο "μαύρο λιβάδι". διαβάζοντας την σύνοψη, θυμήθηκα τις διάφορες αναφορές που είχα διαβάσει κατά καιρούς, όσο η ταινία ήταν στο στάδιο παραγωγής.

"Βρισκόμαστε το 1654, στην Ελλάδα υπό την κατοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε ένα απομακρυσμένο γυναικείο μοναστήρι. Ένας Γενιτσαρος σωριάζεται βαριά τραυματισμένος στην πύλη της μονής. Οι μοναχές αποφασίζουν να τον βάλουν μέσα και να τον περιθάλψουν. Εκεί τον φροντίζει κρυφά η Ανθή μια νεαρή μοναχή που έχει πάρει τον όρκο της σιωπής. Ερωτεύονται χωρίς να το καταλάβουν. Η Ανθή δεν τολμάει να του αποκαλύψει το μυστικό της: είναι αγόρι. Ένα αγόρι που μεγάλωσε σαν κορίτσι στο μοναστήρι για να αποφύγει το παιδομάζωμα.Ο Γενίτσαρος και η Ανθή το σκάνε στο δάσος προσπαθώντας να απελευθερωθούν από τα δεσμά τους και δημιουργούν τη δικιά τους ονειρική πραγματικότητα ώσπου..."

είναι μια πραγματικά πολύ καλή ταινία, αξιοσημείωτες ερμηνείες [ειδικά της πρωταγωνίστριας], σκηνοθεσία, φωτογραφία [ιδίως στις σκηνές στο δάσος]. η δε ερωτική σκηνή, χωρίς ίχνος γυμνού, καταφέρνει να μεταδώσει το πάθος και το χάσιμο των χαρακτήρων σε ένα βαθμό που σπάνια συναντας στον κινηματογράφο [το atonement το είχε επίσης καταφερεί, το οποίο δεν πληρούσε καν τα αυστηρά καλλιτεχνικά κριτήρια].

τελειώνει, σε έχει βάλει στο κλίμα της, αρχίζει η συζήτηση με το κοινό και καταφέρνει ο πρώτος "κύριος" να τα καταστρέψει όλα.

"παίρνω το θάρρος σαν απόγονος του κωλοκοτρώνη..."



"έλληνας να κάνει αυτό το πράγμα [το ακατονόμαστο] σε έλληνα;"

τέτοια σιγουριά για το γενεαλογικό του δέντρο;
τέτοια αίσθηση ταπείνωσης της εθνικής του περιφάνειας;
[χμμ, μήπως έφταιγε που ήταν τοπ ο γενίτσαρος;]
όταν έχει τέτοιο πρόβλημα, γιατί επιλέγει τέτοιου είδους ταινίες; Την σύνοψη δεν την διαβάζει;*
ή μήπως χαίρεται να διαμαρτύρεται;

βγήκε έξω και ακουγοταν από την ακαδημίας

[θυμίζει ανάλογη και πολύ χειρότερη σκηνη σε επιστημονικό συνέδρειο στη θεσσαλονίκη όταν γίναμε ρεζίλι διεθνώς με τον κύριο που φώναζε ο φίλιππος ήταν παππούς μου]

να αναφέρω επίσης την αποχώρηση παρέας μόλις άρχισε να εκτυλίσεται η γκέι πλοκή, καθώς και τα αμήχανα γελάκια του κοινού στην σκηνή της αποκάλυψης.

πολλά μπράβο στον σκηνοθέτη για "την γλύκα του οθωμανικού".


*μεγάλο θέμα οι συνόψεις σε φεστιβαλικά προγράμματα παρεμπιπτόντως, φίλη έχει φρίξει σε ταινία με κανίβαλους υποθέτοντας ότι θα έβλεπε κωμωδία αλμοδοβαρικής φύσεως

i found the f

βράδινη προβολή στον γαλαξία, taking woodstock, acid trips με love και red telephone, πίσω μας μια παρέα μιλάει για σάουνες.

καταστήματα με σουρεαλιστικές επιγραφές. κρεοπωλείο "ο κιssος" με τα λατινικά ss αντί για τσιγκέλια, νυχτερινό κέντρο "η κρήτη" με λύρες εκατέρωθεν θωρακισμένης πόρτας.

βγήκαμε στην μεσογείων, πήρες την εφημερίδα μετά από γονιδιακή παράκληση dvdιακής φύσεως και πέταξες κατευθείαν τον ρέμο στα σκουπίδια.

"ούτε για χάρισμα δεν είναι, δεν διαδίδω άλλο το κακό γούστο".

καταλήγουμε σε αμερικάνικο ντάινερ. ενώ μελετάμε τα γλυκά η μουσική μας αποσπά την προσοχή, ασυνήθιστη για το μαγαζί, αλλά και γενικότερα, προσπαθώ χωρίς αποτέλεσμα να καταλάβω αν η patty smith είναι αυτή που διασκευάζει το gimme shelter, όταν βάζουν broadcast. πριν προλάβω να το συνειδητοποιήσω τους σταματάνε απότομα, ...ματαίωση, μετά από λίγο τους ξαναβάζουν, μάλλον στο shuffle έχουν το cd, μαζί με λοιπά dream pop και ψυχεδελικά άσματα, electerelane, virgin suicides και sexy boys. δεν θυμάμαι πότε ξανάκουσα πρωτότυπα καλή μουσική σε μαγαζί, όλο τα ίδια γνωστά και χιλιοακουσμένα βάζουν, ηθελά να τους το πω, αλλά εκλειναν και δεν ήταν κανένας στο bar.

caribou όμως δεν έβαλαν